Dzisiaj wszystkich swietych, ale u nas to normalny dzien pracy, chociaz akurat dzisiaj to weekendowa sobota. Pewnie wiekszosc z Was jest gdzies w drodze, zeby na grobach bliskich zlozyc dowody pamieci. Ja jeszcze nie wiem, czy wybiore sie na spacer na ktorys z miejskich cmentarzy, wszystko zalezy od pogody, bo pogodynka straszy deszczem, a ja nie mam najmniejszej ochoty ryzykowac przeziebieniem. Czasem przejde sie na grob rodzicow P., innym razem na ten w naszym poblizu cmentarz z noblistami albo na ten niewielki nasz dzielnicowy, czy tez podjade do lasu, gdzie chcemy zostac pochowani. Bywalam tez na cmentarzu dla zwierzat, w koncu cmentarz to cmentarz. Nie chodzi bowiem, a przynajmniej mnie nie o to chodzi, zebym sie pokazywala, zreszta tu nie ma komu, ale zeby oddac pamiec wszystkim, ktorzy byli wazni w moim zyciu. Zwierzeta tez.
Wierzyc sie nie chce, ze babci nie ma juz 34 lata, jedynej osoby, ktora mnie szczerze i bezinteresownie kochala, przy ktorej czulam sie wazna, ktora zaszczepila we mnie milosc do poezji, a wiersze, ktore mi wciaz powtarzala i ktorych przez to nauczylam sie na pamiec, znam do dzisiaj. I tak rozny od niej jej syn, a moj ojciec, ktory tresowal mnie zamiast kochac i nigdy w zyciu nie powiedzial, ze jest ze mnie dumny, mimo moich staran, zawsze byla odpowiedz "stac cie na wiecej". Jego nie ma juz 9 lat. 14 lat minelo od smierci Fusla, jamnika, a przed 9 laty stracilismy Kire.
