Monopolis

 Ktoregos dnia postanowilam sie przeleciec do kolejnej lodzkiej fabryki, z ktorej zrobiono disnejlendy. Pierwsza i najbardziej znana to Manufaktura, byla fabryka Izraela Poznanskiego, w ktorej pracowala cala rodzina dziadka ze strony mamy. Lubie tam chodzic, umawiac sie na spotkania nie tylko z lodzianami, o ile pamietacie, tam tez umowilam sie z Balumem i jego Polówka, ktorzy przyjechali specjalnie na to spotkanie z Konina.

Sukcesja powstala w miejscu fabryki wyrobow bawelnianych, w ktorej podjelam moja pierwsza prace, zeby zarobic punkty na studia. Tam bywam rzadziej, bo jest mi nie po drodze i chyba nie tylko mnie, bo cos ten geszeft nie idzie, po raz czwarty odbywa sie licytacja i nikt tego kupowac nie chce. 

W poscie "Szlakiem Wspomnien" pisalam o niszczejacych zabytkowych budynkach czesci  fabryki Scheiblera, a to tylko z powodu, ze Wojtyle tam przynioslo. Na starym blogu opisywalam efekty rewitalizacji innej czesci tej fabryki, na Ksiezym Mlynie i czesci tzw. familokow. 

Tym razem przyszedl czas na ogladanie Monopolis, dawnej wytworni wody ognistej Polmos, przerobionej na centrum biurowo-rozrywkowo-kulturalne. Tu tez pandemia uniemozliwila mi wczesniejsze zwiedzanie.

Poczytajcie wklejone przeze mnie linki, warto sie z nimi zapoznac.

I tym razem wybralam sie tam pieszo, mijajac po drodze moje liceum i kosciol pw. sw. Anny, gdzie chodzilam na religie i przystepowalam do pierwszej komunii, kiedy to w zyciu mialam epizod poboznosci, ktory szybko mi przeszedl. Wtedy jednak tam konczylo sie miasto, a ulica, przy ktorej stoi Monopolis, nie byla jeszcze przebita, kosciol stal przy uliczce bez wylotu. No i nie mial wtedy takiej wypasionej plebanii.

 

To po lewej od kosciola to plebania, chyba jest nawet wieksza od samej swiatyni

Staw na Ksiezym Mlynie, dokola ktorego wedrowalam w przytoczonym wyzej poscie

Budynki pofabryczne przepieknie odrestaurowane, obok trwa budowa biurowca

Pieknie jest na tym dziedzincu, bardzo duzo zieleni

Kiedys nawet przy budowie fabryk starano sie o wyglad

Nad caloscia goruje wielki komin

Sklepow tu niewiele, raczej galerie, muzeum Polmosu i lokale gastronomiczne

Pomyslano o niepelnosprawnych i starszych, tu winda

Mnie sie bardzo podoba

Tu chyba jakis teatr

Te "schody" sa drewniane, mozna na nich wygodnie siedziec

W kazdym zakamarku jest duzo zieleni

Tu kolejny zielony kacik

Podcienia kryja kawiarnie, latem mozna przesiadywac tez na zewnatrz

Jest nawet takie "oczko" wodne

Schemat niegdysiejszej fabryki wody ognistej

Migawki z kroniki Polmosu

Tu jakies atrakcje dla dzieci, nie zagladalam

 Za duzo tam do zwiedzania nie bylo, wiec zwinelam sie szybko i pomyslalam sobie, ze skoro jestem juz tak blisko, to sprobuje dostac sie do muzeum w Palacu Herbsta, gdzie ostatnim razem mnie nie wpuszczono, bo dzidzia w kasie nie miala mi wydac. Dwa lata minely od tego czasu, pora byla sprobowac raz jeszcze.

Najpierw porobilam jeszcze zdjecia ukazujace bezmiar kontrastow w Lodzi. Naprzeciwko Monopolis stoi piekny stalowo-szklany nowy budynek, przy swiezo wyremontowanej ulicy, a kawalek dalej stylowy drewniak na ulicy brukowanej kocimi lbami, dokladnie jak 100 lat temu i tam zupelnie nic sie nie zmienilo. Tyle, ze na podjezdzie stoi wspolczesny samochod. Powiekszcie sobie te zdjecia.

Udalam sie w strone Ksiezego Mlyna i tym razem moglam poprzygladac sie przeciwnej stronie wielkiego kompleksu familokow fabryki Scheiblera. Czesc z nich jest juz pieczolowicie odrestaurowana, nie tylko domy mieszkalne, ale i komorki na podworkach. Inne czekaja jeszcze na swoja kolej, troche strasza wygladem, ale powoli wszystko bedzie piekne.

Troche mi tu zgrzyta zielony kolor drzwi i okien, jakos gryzie mi sie z czerwienia ceglanych murow. Moim zdaniem lepszy bylby albo bialy, albo calkiem ciemny. No ale jakis projektant tak wymyslil i tak zostanie.

W przypadku Palacyku Herbsta mialam tym razem znacznie wiecej szczescia, ale o tym napisze juz w kolejnym poscie.