A ja jeszcze w primaaprilisie

 Toya nie lubi zostawac sama, to jest z kotami, w domu, ale czasem musi. Tlumaczymy jej wtedy, ze ktos musi uwazac na koty i dobytku pilnowac, wiec zrezygnowana zgadza sie, a ja tymczasem nadziewam jej taka specjalna kolczasta pileczke smaczkami, zeby miala zajecie z ich wydlubywaniem i czas jej szybciej zleci. Zostawic ja musielismy dlatego, ze slubny postanowil tego dnia oddac swoje prawo jazdy na caly miesiac. Tak to bywa, kiedy nie uwaza sie, jakie swiatlo jest aktualnie na sygnalizatorze. Aaa, i jeszcze trza doplacic trochu ojro.

Pisze o tym, bo zdarza mu sie coraz czesciej czegos nie zauwazyc, zapomniec, przegapic. Kilkakrotnie wracajac do domu, zastawalam drzwi wprawdzie zamkniete, ale nie zakluczone. Niby drobiazg, ale takie niezakluczone drzwi latwo otworzyc chocby karta kredytowa i wtedy ubezpieczalnia pokazuje srodkowy palec zamiast wyplacac odszkodowanie. Podobnie sie dzieje, kiedy na parterze zostawia sie uchylone okno, a w naszym przypadku to jest nie tylko kwestia ubezpieczenia, ale smiertelna pulapka dla kotow. Prosze, piekle sie, on zapomina i idzie z Toya na dluzszy spacer, a chalupa dla zlodziei prawie otwarta. 

To jednak, co odwalil w primaaprilis, oslabilo mnie do reszty. Poszedl (pieszo he he he) po zakupy. Nie byly to jakies ciezkie i wielkie zakupy, bo wtedy ja bym pojechala, a ja w tym czasie pieklam ciasto i kroilam salatke. Do kompletu zatkal mi sie kuchenny zlew, nie wiem, jakim cudem, bo jest w nim sitko, ktore wylapuje drobne  smieci kuchenne, ale dom razem z jego rurami jest dosc stary i rury od dawna nam juz spiewaja. Kiedy cos robi sie w kuchni, w lazience slychac z odplywu umywalki dzwieczne blubranie, i odwrotnie, kiedy myjesz rece w lazience, blubranie dochodzi z odplywu zlewu kuchennego. Od jakiegos czasu rury nie przyjmuja nadmiaru wody, kiedy pralka spuszcza wode, lekko wybija w umywalce. Byl fachowiec, cos tam przeczyszczal, syfu narobil w calej chalupie, a wystarczylo na tydzien, po czym blubranie zaczelo sie od nowa. Przyzwyczailam sie. Tym razem jednak cos bylo nie tak w kuchni. Nasypalam proszek do pieczenia, popchnelam octem, zaszumialo i nic. Wsypalam sode, znow ocet - nic. Popompowalam tym gumowym dynksem - nic. Znalazlam nawet zel do udrazniania rur i tez nic, woda w zlewie ani drgnela, a nawet zrobilo sie jej wiecej, bo zmywarka spuscila od siebie. 

I wtem dzwonek do drzwi! Ja po lokcie w tlustawych pomyjach, wqrwiona do granic, a tu ktos mi glowe zawraca. Pytam przez domofon, a to slubny. Najpierw pomyslalam, ze tyle nakupil, ze kluczy wyjac z kieszeni nie moze, potem patrze - jedna mala torebka. Tlumaczy sie glupio, ze nie wzial kluczy, ja rzut oka na miejsce, gdzie zawsze leza - nie ma.  Lazi po calej chalupie, kreci sie jak g***o w przereblu, maca po wszystkich kieszeniach kurtek i spodni, nie ma kluczy. Mowie, zeby jak najszybciej wracal i szukal w sklepie i juz mam czarne wizje, bo cztery dni swiat, nie kupie zamka ani nie znajde slusarza, wiec ktores z nas zawsze bedzie musialo zostac w domu przez te cale cztery dni, no i nie wiem, jak samochod upilnuje, bo kluczyki samochodowe mial razem z tymi do mieszkania. QRWA!!! 

W tym armagiedonie dzwoni corka, ze wlasnie jest niedaleko nas, zrobila duze zakupy i niech tata ja zawiezie do domu, bo ma ciezko. Tlumacze, ze tata moze ja jedynie na rame roweru wsadzic i tak zawiezc do domu na drugim koncu miasta, bo nie ma prawa jazdy. No to ja mam rzucac wszystko, wsiadac i zawozic. A mnie juz wscieklizna zaczyna wyplywac uszami, ale tlumacze grzecznie, ze chwilowo moje wyjscie z domu jest niemozliwe, a poza tym to godzina straty, a roboty mam w hu...k, wiec raczej niech wezmie sobie taksowke albo tlucze autobusem miejskim. Moze jeszcze zadzwonic do ktorejs z siostr w nadziei, ze akurat nie pracuja i beda do dyspozycji. Nawet nie wiem, jak sobie poradzila.

A slubny dalej szpera po chalupie. Aaa, i oczywiscie moja wina, bo cos mi sie przypomnialo i zadzwonilam do niego, zeby wzial jeszcze przy okazji plyn do naczyn. A jak zadzwonilam, to go zakolowalam i zgubil klucze. Agresja z obu stron, bo tu roboty huk, zlew zatkany, czarne wizje i dodatkowe koszty, a ten sobie gubi klucze i jeszcze obarcza wina mnie. Duzo nie brakowalo, a zostalabym wdowa, bo mialam ochote dobic, po co ma sie meczyc i on, i ja, jeszcze kilka lat. Polazl w koncu i znalazl te klucze, zostawil je na kasie, kiedy placil. Przylazl caly pokorniutki, ale mnie tak latwo i szybko nie przechodzi. 

Zlew na szczescie w koncu sam sie odetkal.

Kiedy jednak pomysle, ze takie szopki bede miala coraz czesciej, bo z nim lepiej juz nie bedzie, to mam ochote popelnic samobojstwo. Ja tez nie jestem najsilniejsza psychicznie i na pewno nie mozna mnie nazwac miss cierpliwosci, wiec podobne akcje trawie przez tydzien.