Prace reczne

 Wysprzatanie piwnicy mialo wiecej korzysci niz tylko rozdanie czy wywalenie niepotrzebnych rzeczy, jako taki porzadek i wiecej miejsca (pewnie na dalsze zagracanie). Znalazlam bowiem kilka zadolowanych przedmiotow, ktore mialy sie przydac, a o ktorych calkiem zapomnialam. 

Dawno, dawno temu, jeszcze na starym mieszkaniu, przywleklam z wystawki kwietnik. Ktos musial go zrobic wlasnym sumptem, to widac po prostu po niedorobkach czy widocznych srubach. Ale byl fajny, wiec go wzielam z mysla, ze go odpicuje i odmaluje. Taaa... ja zawsze duzo myslalam, ale z realizacja bywalo gorzej. Jak go przynioslam, tak postawilam, na nim kwiatka i stal sobie, a nawet przeprowadzi sie z nami na nowe mieszkanie. On byl pewnie kiedys bialy, ale biala farba ma to do siebie, ze z czasem zolknie, wiec i kwietnik stal tak sobie zazolcony, ale energii mi nie wystarczalo, zeby to zmienic. W tzw. miedzyczasie z jakiejs innej wystawki przynioslam blat od (chyba) niewielkiego stolika, bo zobaczywszy go pomyslalam, ze swietnie by sie nadal na blat do kwietnika. Jak powiekszycie zdjecie, bedzie lepiej widac, ze proporcje tego przedmiotu sa niejako zaburzone, blacik jest niewielki i cienki. Oczywiscie trofiejny blacik wrzucilam do piwnicy w oczekiwaniu na natchnienie i nabycie jakiejs farby, bo blacik byl koloru drewnianego. Znalazlam go, poniewierajacego sie w jakims kaciku i kiedy tylko otworzono OBI, natychmiast, razem ze stokrotkami i prymulkami, nabylam bialy matowy lakier w sprayu.  No co Wam bede mowic, zobaczcie sami:

 

Teraz zgadza mi sie nie tylko kolor, ale znacznie poprawily sie jego proporcje.

Kiedys dawno, jeszcze w tamtym zyciu sprzed pandemii, kupilam za grosze w klamociarni filcowe jajo dla kotow. Widzialam wprawdzie w nim dwa otwory, ale nie zastanawialam sie i myslalam, ze tak ma byc. Koty najpierw oszalaly, jak zawsze na widok czegos nowego, wlazily tam, nawet sypialy, ale pozniej znudzilo im sie, a mnie zaczela zastanawiac ta dziura z tylu. Kiedy sie przyjrzalam, doszlam do wniosku, ze ktos ja tam wycial. Tylko dlaczego, po co? I wydawalo mi sie, ze kotom tez to przeszkadza, bo musza miec wrazenie niekompletnego bezpieczenstwa od zadka strony, no tyly nie byly chronione i juz. Filcowe jajo wyladowalo w piwnicy i nawet nie wiem, dlaczego go podczas porzadkow nie wyrzucilam. Popatrzylam, pomedytowalam i zdecydowalam zakupic troche filcu i dziure zakleic. 

W sklepie najpierw musialam wypisac caly swoj zyciorys, bo jedynie pod tym warunkiem (+maska) mozna bylo wejsc. Zaplanowalam sobie grafitowy filc, swietnie pasowalby do szarego, ale nie bylo! W ogole na polkach lezal filc w tak glupich kolorach, ze nie moglam sie w ogole zdecydowac, byl rozowy, fuksjowy, zolty, neonowo zielony, buraczkowy i pomaranczowy. I czerwony, ktory uznalam za najladniejszy. Moglam oczywiscie poczekac na nowa dostawe, ale mialam akurat natchnienie  do tej roboty, a gdybym poczekala, to pewnie by mi przeszlo, wiec bralam, co bylo. Nielatwo sie te filce kleilo klejem na goraco, bo jajo jest jajowate i kiedy z jednej strony sie trzymalo, z drugiej odlazilo, musialam kleic odcinkami. Potem stwierdzilam, ze ta jedna czerwona lata od zadka wyglada debilnie, wiec przybilam jeszcze kilka dla ozdoby. Oto efekt:

Zobaczymy, jak dlugo jajo bedzie sie cieszylo wzieciem u kotow, na razie Bulka je okupuje swoim chudym tylkiem, a Miecka groznie powarkuje, bo tez by chciala.

To tyle prac recznych na dzisiaj, mam jeszcze inne w planie i bede na biezaco sprawozdawac.