Tydzien pelen...

 ... atrakcji? Nie jest to wlasciwe okreslenie, bo ja chramole takie atrakcje. Nie, wroc! Wcale nie chramole, co ja tez gadam. Ooo, tydzien pelen okazji do spotkan z wnukami. Zaczelo sie juz w poprzedni weekend 25 maja, kiedy Srednia mnie poprosila o zawiezienie Gapcia na wioske na urodziny jego kumpla, bo sama miala dyzur w opiece nad czworka dzieci. Ona i Najmlodsza ustalily sobie co drugi weekend brac do siebie dzieci siostry i tak na zmiane, raz opieka nad czworka, a raz wychodne i mozliwosc wyspania sie po kokarde. Nie bylo sprawy, nawigacja w telefonie zawiodla mnie prosto do celu, zawiozlam, odebralam, odwiozlam do domu, zadanie wykonane.

 Trzeba zaznaczyc, ze nie mialam na ten tydzien zadnych planow na dodatkowe zajecia i juz sobie planowalam odpoczynek. Jak to bylo? Chcesz rozsmieszyc boga, opowiedz mu oswoich planach, no dobra, jestem niewierzaca, ale komus tam te moje plany byly sola w oku. W srode dowiedzialam sie, ze bede musiala pojsc na dyzur w sobote, to jest nie "musiala", ale nie wypadalo odmowic i to juz mnie nieco rozzloscilo. Dalej w srode zadzwonila do mnie corka, ze cos ja rozlozylo, jest chora, glowa jej peka, a dzieci sa zaproszone do synka ich wujka, brata ojca i czy bym ich nie zawiozla. Deszcz padal przez caly czas, co juz mnie zloscilo, ale najgorsze, ze na ulicy, gdzie ten ich kuzyn mieszka, byly roboty drogowe i ona oraz dojazdowa byly zablokowane. Trzeba bylo parkowac hen daleko i w tym deszczu kopytkowac do celu. Szczesliwie ominelo mnie odwozenie, bo ich ciotka sie tego podjela. 

 W czwartek Najmlodsza miala wieczor informacyjny w przedszkolu, do ktorego chocholy pojda od pazdziernika, trzeba wiec bylo z nimi posiedziec, dac flaszke na sen i potem moc sobie w spokoju poczytac. Chocholy byly juz wykapane i w pizamkach, moje dziecko dodatkowo podstepnie nie polozylo Juniora spac w poludnie, wiec wieczorem zasnal jeszcze przed Zoska.

 I juz sie cieszylam na moj wolny piatek, kiedy corka niesmialo zagadala, czy moze moglabym wpasc na popilnowanie, to ona by sobie cos tam w miescie pozalatwiala, bo z dziecmi to wiadomo. No i co mialam zrobic? Poszlam w piatek i popilnowalam, a ze deszcz nie przestawal padac, tosmy siedzieli pozamykani w chalupie, bo na taka pogode zal psa wygonic, a co dopiero chocholy z bapcia. Dobrze, ze bapcia zamowila nowa zabawke u Chinczyka w TEMU, to taka edukacyjna zabawka montessori, ktora w Niemczech kosztuje majatek, a tam ma cene calkiem przystepna. Jakos przetrwalismy i dzieciarnia sie nie nudzila.

 

 

 W sobote musialam dojechac w rejony, ktorych nie znalam i nigdy tam nie bylam, ale od czegoz moj niezastapiony przewodnik w telefonie. Musze sobie w koncu dokupic trzymadlo do smartfona, bo tak to moge jechac tylko na sluch. Wlasciwie to ja tam juz kiedys bylam, jakies ponad 30 lat temu, ale wszystko wygladalo inaczej. Jest to bowiem teren bylych koszar wojskowych, jako ze Getynga byla praktycznie nadgranicznym miastem przy NRD, mielismy tu garnizon pancerny, wielkie koszary i poligon ze strzelnica. Poligon to teraz rezerwat przyrody, wszystko fajnie zaroslo, tam mozna spotkac rzadki gatunek dzikiej orchidei. Natomiast budynki koszar albo przebudowano, albo, jesli byly w zym stanie technicznym, rozebrano i powstalo tam nowe wielkie osiedle mieszkaniowe. Niedlugo po moim przyjezdzie do Niemiec Bundeswehra organizowala tam dni otwarte, wiec z ciekawosci poszlismy, zas na poligonie nieraz spacerowalismy z psami. Pamietam, ze niejednokrotnie ciezkie pojazdy pancerne czy wrecz czolgi przejezdzaly przez miasto czyniac straszny halas, a na ulicach pelno bylo takich zoltych znakow drogowych specjalnie dla tych wlasnie pojazdow, pozniej zniknely, choc ostatnio gdzies mi mignal taki niedobitek. Po zjednoczeniu Niemiec garnizon zlikwidowano, bo i granica poszla o wiele dalej na wschod, do Odry, a po przyjeciu Polski do unii i ta granica stala sie umowna. No i tam wlasnie mialam dojechac w sobote. Po powrocie do domu zrobilam sobie rozluzniajaca kapiel, umylam wlosy, potem byl pedikiur i zaleglam odpoczywac. Nagle telefon, a po drugiej stronie wrzeszczaca Zoska i placzaca corka cos wykrzykujaca, czego szczerze mowiac, nie moglam zrozumiec. Od razu zrobilo mi sie slabo, przeczuwalam najgorsze. Kiedy zdolalam corke nieco uspokoic, dowiedzialam sie, ze mam natychmiast przyjezdzac, bo Zoska wsadzila dlon miedzy drzwi a futryne, nie rusza palcami i pewnie ma polamane, wiec musi z nia jechac do szpitala, a ktos musi zostac z Juniorem. No domyslacie sie, z jaka predkoscia popylalam do niej, gdzie na miejscu okazalo sie, ze Zoska jednak palcami rusza, a na skorze oprocz niewielkiego odgniecenia, ktore zaraz zniklo, nie ma sladu. A ja w stanie przedzawalowym.

 Przez caly czas balam sie tylko, ze los szykuje dla mnie jakas dodatkowa niespodzianke na niedziele i ze nie zdaze odpoczac po tak zajetym tygodniu, ale stal sie cud i nic nowego sie nie wklulo. No moze oprocz propozycji corki, zebysmy razem poszly na pchli targ, ktory odbywa sie niedaleko nas zawsze w kazda pierwsza niedziele miesiaca. No to poszlysmy i zmarzlysmy, bapcia wyszla lzejsza o pare groszy, dla dzieci zostaly zakupione glownie letnie ciuszki, ale tez troche zabawek. No tyle, ze odhaczylam spacer, niestety bez Toyki, bo z tymi dwoma chocholami bylo dosc roboty, wciaz gdzies przystawaly, braly rzeczy jak swoje, odlatywaly na boki, no klasyka z nimi, a na jarmarku byly tlumy, wiec latwo mogly zniknac w cizbie. No i bapcia znow miala nerwy, bo matka zajeta byla wybieraniem ubranek, a po placu snuli sie mieszkancy wiadomego bloku, o ktorym wielokrotnie pisalam, panie w obszernych spodnicach, w faldach ktorych maja powszywane tajemne kieszenie, panowie od rowerow i kto wie czy nie wozkow dzieciecych, wiec oprocz dzieci pilnowalam tez wozka. 

 

 

 Nie powiem, ten tydzien silnie mnie zmeczyl, nie tylko fizycznie.