Z telefonem przy uchu

 Mama wyszla ze szpitala wczesniej niz sie spodziewalismy, a to dlatego, ze kasa chorych dala pozwolenie na 17 dni tej rehabilitacji, a nie na trzy tygodnie, jak wnioskowal szpital. Jeszcze kiedy mama byla w szpitalu, skontaktowala sie ze mna pracownica socjalna, czy nie bedzie potrzebna poszpitalna opieka, ale odpowiedzialam, ze mamy juz te opiekunki pomagajace mamie przy toalecie, te ktore zalatwila po poprzednim pobycie w szpitalu. W dniu, kiedy mama wrocila do domu, przyszlo poczta wymowienie uslug pomocowych, bo firma zbankrutowala i opiekunki beda przychodzic tylko do konca wrzesnia. No to zaraz w poniedzialek zadzwonilam do tej socjalnej ze szpitala, ale nie miala dla mnie pocieszajacych wiesci, bo z chwila, kiedy mama opuscila szpitalne mury, ona juz nic nie moze zalatwic, musze sie sama troszczyc o inna firme, ktorej zlece pomoc mamie. 

 Siadlam wiec w poniedzialek po pracy do lapka i zaczelam szukac. Na pierwszy ogien wzielam firme, ktora byla chyba czwarta na liscie w internetach, a to tylko dlatego, ze podobala mi sie nazwa Diakonie, no wiem, ze brzmi przykoscielnie, ale to slowo jest takie ladne. Okazalo sie, ze kierowala mna jakas nadprzyrodzona intuicja, przeciez nie moglam wiedziec tego, co za chwile uslyszalam. Mowie wiec, ze firma opiekujaca sie mama zbankrutowala i szukam dla niej nowych opiekunek. Zostalam zapytana o nazwisko mamy, mowie wiec Tak-i-tak, a wzamian slysze: imie Cofia? (no bo Niemcy Z czytaja jak C). Zaniemowilam, no bo skad obca firma mialaby znac imie mojej mamy. Okazalo sie, ze ta firma bankrutujaca popodsylala nazwiska pacjentow innym firmom opiekunczym i tam wlasnie mama jest juz na liscie nowych pacjentow, zostala plynnie przejeta i nie bedzie przestojow. Jeden problem z glowy i oszczedzono mi wydzwaniania do innych z tej listy.

 W miedzyczasie dostalam od kasy chorych powiadomienie, ze mamie przyznano drugi stopien niepelnosprawnosci (tu jest odwrotnie niz w PL, pierwszy jest najslabszy) na wniosek pani socjalnej ze szpitala, ale bedziemy miec jeszcze wizyte rzeczoznawcy w domu i niewykluczone, ze ten stopien zostanie podwyzszony do trojki, a to beda wymierne korzysci. Na razie wypelnilam i wyslalam formularz, teraz czekam na powiadomienie o terminie wizyty rzeczoznawcy. Poprzednim razem rzeczoznawca wystawial decyzje jedynie po rozmowie telefonicznej, bo trwala jeszcze pandemia, teraz ma pojawic sie osobiscie i sprawdzic warunki, w jakich mama zyje i ewentualnie wydac decyzje o ulepszeniach czy przebudowie. 

 Przywrocilam rowniez uslugi fizjoterapeutyczne, zawieszone na czas pobytu mamy w szpitalu. Mam wiec te sluchawke prawie przyklejona do ucha i wciaz cos zalatwiam telefonicznie. I dobrze, ze sie da, to ogromne ulatwienie. 

 Slubny poszedl w koncu do rodzinnej, bo juz mnie zezloscil tym wiecznym spaniem i marudzeniem, kazalam mu sie przebadac doglebnie, na razie rodzinna pobrala mu krew na wszystkie mozliwe badania, mocz tez i wyslala na przeswietlenie. Zobaczymy, co z tego wyniknie.

 Pocieszajace, ze troche zelzaly te florydzkie wilgotne upaly, spadl deszcz, chmury szczelnie przykryly slonce, bo juz robilo sie nie do wytrzymania. Poniedzialek nie zaczal mi sie zbyt szczesliwie, dlugo kwitlam w poczekalni ratusza miejskiego, a jak przyszlo co do czego, to okazalo sie, ze brak jakiegos swistka i nic nie zalatwilam. Kiedys to sie szlo do ratusza, czekalo i zalatwialo, teraz wprowadzili nowoczesnosc i trzeba robic terminy onlajnowo. Przez trzy ostatnie dni dostawalam mailowe przypominajki, ze mam ten termin w poniedzialek, a dosc dlugo na niego czekalam. Juz sie balam, ze znow przyjdzie mi czekac co najmniej tydzien albo i dluzej, ale urzedniczka wyznaczyla mi juz nastepny dzien. Nienawidze niemieckiej biurokracji, niby wszystko maja scyfryzowane, ale jak przychodzi co do czego, to wymagaja papierowego swistka na dowod. I nic im nie zrobisz.

 Pracuje nad soba, zeby nie wybuchac tak latwo, czesto jeszcze uwalnia mi sie jakas qrew spomiedzy zebow, ale staram sie liczyc zanim sie odezwe. No, nie od razu Krakow zbudowano, ale robim, co mozem.

 Dostalam liscik milosny od lekarza, ktory robil mi gastroskopie. Mysle, ze dlugo moglibyscie zgadywac, co mi napisal, i nie zgadlibyscie. No wiec znow nie udalo mu sie wyhodowac odpowiednich kultur, zeby zrobic antybiogram, wiec poleca mi zglosic sie na kontrole i ponowna gastroskopie gdzies za pol roku. Ja sie tylko zastanawiam, po kiego grzyba (choc chetniej uzylabym innego sformulowania, ale sie odzwyczajam bluznic). Bo to, ze mam w sobie te helikobakterie i ze ich obecnosc moze doprowadzic do raka zoladka - wiem juz dawno. Co on chce kontrolowac? Ma nadzieje, ze same sie wyniosa? One sa jak nasi migranci, dobrze im u mnie, dobrowolnie nie znikna, a deportowac ich nie mozna, bo lekarzowi juz po raz drugi nie udalo sie zrobic antybiogramu, wiec nie beda w zwiazku z tym niczym zwalczane. Wiele lat temu w Lodzi moim dzieciom laborantka brala z gardla wymaz i za trzy dni mialam gotowy antybiogram. Niemiecki lekarz po licznych gastroskopiach nie jest w stanie dobrac dla mnie odpowiedniego antybiotyku, zeby te bakterie zlikwidowac. Chyba czeka na narodziny gwiazdy raczyska, wtedy dokona resekcji zoladka razem z bakteriami i bedzie git. I to ma byc tzw. PD.