Bapciowanie to...

 ... naprawde ciezki kawalek chleba, jak juz kiedys przyuwazylam.

 Chocholy byly przez trzy tygodnie z mama w sanatorium, tu mozna raz na dwa lata wnioskowac o sanatorium z dziecmi. Progenitura ma w czasie dnia jakies przedszkolne zajecia, a matki moga sobie odpoczywac, maja jakies pogadanki z psychologiem czy zabiegi, jesli ich potrzebuja, a dom, w ktorym mieszkaja, jest przystosowany dla dzieci w roznym wieku. Wrocili wiec po tych trzech tygodniach i corka obawiala sie, ze moga byc niewielkie problemy z ponownym przyzwyczajeniem ich do zycia przedszkolnego i dlatego spytala mnie, czy nie odebralabym ich tego pierwszego dnia wczesniej. No nie ma problemu, ale oczywiscie problemy sie pietrzyly, bo po pierwsze Zoska jeszcze spala, poszlam wiec odbierac Juniora, byl z grupa na wybiegu, bo pogoda byla przepiekna. Ale nie ma tak latwo, poniewaz nie wszystkie wychowawczynie jeszcze mnie znaja, musialam sie legitymowac, czy ta osoba na liscie uprawnionych do odbioru dzieci to ja. W miedzyczasie Zoska sie obudzila, ale zula jakies jablko czy ogorka, zagryzajac jogurtem, wiec troche trwalo i musialam czekac, az przezuje wszystko. W miedzyczasie Junior wyskoczyl z butow, bo niby mial tam jakies kamyczki, wytrzasnelam kamyczki, wzulam mu buty, uciekl. Zoska skonczyla, ubralam ja, znalazlam Juniora, wzielam kurtki, pamietalam o lunchboxie Zoski, ale w tym chaosie zapomnialam o plecakach i lunchboxie Juniora, wiec nastepnego dnia switem corka dzwonila, ze nie moze ich znalezc. Ups! Zaprowadzilam towarzystwo do domu, przewinelam, zmienilam buty z zimowych, jakie mieli zalozone przez mame rano, bo w nocy byl przymrozek, zabralam wode do picia, ktora mi sie malowniczo wylala w torebce (nie ma, zeby zatyczka czy zakretka byla jakas normalna, tu wszystko na jakies pokrecone patenty, a bapcia nie nadaza), i pomaszerowalismy na plac zabaw. Jeden jest w poblizu, ale dosc ubogi, wiec zarzadzilam pojscie na ten lepszy i bardziej wypasiony, ale no w pewnym oddaleniu. Dla mnie oczywiscie to pestka, ale chocholy przyzwyczajone przez matke, ze wszedzie je dowozi, jak nie autem, to wozkiem, juz mi po drodze marudzily, ze nogi bola, wiec troche Zoske nioslam, a zmeczylam sie jakbym maraton przebiegla, bo nie jestem przyzwyczajona chodzic tak wolno i juz wtedy ze zgroza myslalam, jak to bedzie w drodze powrotnej. Wreszcie doszlismy, a w chocholy wstapila nowa energia (ja sie tak szybko nie regeneruje, one maja w tyleczkach perpetuum motorki), za to bapcia musiala bujac na hustawkach i asekurowac na zjezdzalniach. Zdjecia wgraly sie dokladnie od tylu do przodu, po tym unowoczesnieniu blogera umieszczanie zdjec stalo sie problematyczne, nie dziala jak powinno.

 

  Tak jak przypuszczalam, droga powrotna byla nieco meczaca, bo chocholy byly wymeczone dreptaniem na plac zabaw i samymi zabawami, wspinaczkami, zjezdzaniem, babraniem sie w piachu i ganiatykami, wiec marudzily i oba chcialy na rece, a przeciez bapcia wielbladem nie jest. Nie chcialam wiec brac Zoski, zeby Juniorowi nie sprawiac przykrosci i tak ciagnelismy sie z powrotem do domu, a po drodze chocholy na przemian usilowaly na mnie wymusic noszenie i mglaly na srodku drogi, probowaly dac mi do zrozumienia, ze juz ani kroku dalej i tam zostaja, gdzie siedza. A ja brnelam dalej, wiec kiedy sie obcinaly, ze bapcia znika za horyzontem, zmartwychwstawaly i doganialy. Jakos sie dowleklismy, a zaczynalo sie juz robic troche chlodno i balam sie, ze sie w koncu poprzeziebiaja, bosmy poszli bez kurtek. Oddalam towarzystwo mamie i z ulga wrocilam do siebie, wzielam prysznic i spalam potem ponad 8 godzin, tak mnie wykonczyly. Aleee... musze sie pochwalic, ze na dowidzenia Zoska sama podleciala do mnie, zeby dac mi buzi. Dlugo jakos bylam w nielaskach caluskowych, nie chciala i juz, no przeciez zmuszac nie bede. O ile Junior kocha ze mna przytulaski i buziaczki, tak Zoska ledwie czasem mi pomachala raczka i powiedziala bajbaj. Czyli mam nadzieje, ze wrocilam do lask na dluzej.

 Pokaze Wam jeszcze kilka fajnych fotek z muzeum iluzji w Pradze, gdzie chocholy byly z mama w wolny weekend, bo z miejsca, gdzie byli w tym sanatorium, do Pragi bylo tylko ok. 200 km, wiec jak nie skorzystac z okazji, bedac tak niedaleko.

 

 

 

 Kto by pomyslal, ze Zoska ma tak dlugie konczyny. No a niektore zdjecia jasno dowodza, ze co najmniej jeden chochol wyklul sie ze smoczego jaja, za to obydwa sa nawiedzone (pobyt na suficie) i trzeba im egzorcyzmow. No i fajnie by bylo, gdyby byly takie male jak na tym krzesle, mozna by je bylo schowac do kieszeni i czlowiek by sie nie nadzwigal od noszenia. No ale zawsze mozna je zamknac w klatce jakby co, przynajmniej nie wejda w szkode, a w ostatecznosci mozna za pomoca armaty wyslac na ksiezyc, niech zawracaja glowe Twardowskiemu.

I to by bylo na tyle.