Grudniowe noce i poranki

 W styczniu minie 15 lat, odkad wprowadzilismy sie do obecnego mieszkania, to niby dlugo, ale czlowiek nie przestaje go dopieszczac. Kiedy zorientowalam sie, ze koty nie obgryzaja roslin, wciaz dokupuje nowe. Kiedy opuszczalismy stare mieszkanie, w ktorym moglam puszczac wodze fantazji ogrodniczej, bo bylo gdzie stawiac, parapety mielismy szerokie, cztery pokoje do dyspozycji i dwa balkony, wtedy zredukowalam liczbe roslin doniczkowych do minimum, bo niestety tylko w salonie i goscinnym parapety nadawaly sie, zeby w ogole cos na nich postawic, w sypialni i lazience sa bardzo waskie, a w kuchni zastawione czyms innym. Moj apetyt na zazielenianie mieszkania rosl, stawialam wiec rosliny gdzie sie dalo, na skrzyni, na podlodze, na kwietniku, na polkach. Niedawno kupilam do sypialni takie cos, nie wiem jak to nazwac, gdzie na gornej polce mam miejsce na kwiatki, na dolnej na inne graty i szpargaly. Chce przez to powiedziec, ze po urzadzeniu mieszkania, jego dopieszczanie chyba nigdy sie nie konczy i nie chodzi wylacznie o kwiatki. 

 Uporalam sie w koncu z sypialniana biblioteczka, kupilam nowa zimowa posciel, zmienilam firanki, ale mam jeszcze w planie kupic takie tapicerowane elementy i zainstalowac na scianie jako zaglowek, szukam tylko odpowiedniego koloru, bo jeszcze sie nie zdecydowalam, jaki chce miec kolor. Ale juz sypialnia stala sie dla mnie przytulnym azylem, dokad z przyjemnoscia udaje sie wieczorem, zeby zakopac sie w miekkiej flanelowej poscieli. Zaczelam nawet od nowa czytac przed snem, czego nie robilam od dluzszego czasu, bo gonitwa mysli nie pozwalala mi sie skupic na tresci, w kolko czytalam te sama strone i dalej nie wiedzialam, o czym bylo. Teraz jeszcze czytanie nie przebiega calkiem bez zaklocen, ale juz jest lepiej. Spimy uparcie przy uchylonym oknie i calkowicie zakreconym grzejniku, bo lubimy spac w chlodzie, tak sie przyzwyczailismy. Sypialnia jest jedynym pomieszczeniem, w ktorym NIGDY nie wlaczylismy kaloryfera, za to latem przez cala noc kreci sie wentylator, bo jest za goraco.

 Najgorzej jest rano wstawac. Budze sie wczesnie, patrze na godzine, ktora wyswietla sie na suficie i tak leze, probujac sie zmobilizowac do wstania. Chyba jednak nie mam sily przekonywania, nawet samej siebie, bo czasem tak leze nawet pol godziny i jedynym mocnym argumentem, ktory jest w stanie wygonic mnie z cieplego przytulnego lozka, jest moj pecherz. Gdyby nie on, czarno widzialabym szanse na powstanie. Bo ciemno, bo zimno, bo niechciej, bo jeszcze 5 minut, ktore przeradza sie w kwadranse i gdyby nie zagrozenie zmoczenia materaca, lezalabym tak do smierci. Bo nie ma nic gorszego jak przymus opuszczenia lozka w grudniowy ciemny, zimny i nieprzyjazny poranek. Latem nie mam takich obiekcji, bo juz najczesciej slonce swieci i zaprasza do aktywnosci, ale w grudniu to horror. W dni wolne lubie po tym przymusowym wstawaniu snuc sie po domu w cieplym szlafroku, nie lubie przymusu natychmiastowego ubierania sie, ale tak moge tylko dwa dni w tygodniu, w pozostale przychodzi ta opiekunka do mamy, wiec nie wypada wystepowac w takim dezabilu.

 Ogolnie nie przepadam za grudniem, za listopadem zreszta tez, styczen zaczyna budzic nadzieje na nowe, dnia pomalenku przybywa i coraz blizej wiosny, choc luty czasem potrafi dowalic mrozem. Chyba dopiero w marcu zaczne wstawac z lozka chetniej.