Gupi Netflix!

 Dopoki nie mialam Netflixa, swietnie sie bez niego obywalam, chociaz czesto jakas nutka zalu zapalala sie we mnie, kiedy znajomi opowiadali lub polecali sobie jakies filmy. Czulam sie w takich momentach taka wypchnieta poza nawias, nie mogaca wziac udzialu w dyskusji, moze nie gorsza, ale jednak... ja wiem... niewtajemniczona. Nie mialam jednak zamiaru abonowac, bo nie ogladam tak w ogole duzo telewizji, nie nudze sie, a zawsze wydawalo mi sie, ze klientele tych platform streamingowych, a wczesniej wypozyczalni kaset video i DVD, stanowia ludzie, ktorzy nie umieja znalezc sobie innego, bardziej pozytecznego zajecia. 

 Ale kiedys, jeszcze przed wprowadzeniem sie mamy do nas, mialam taki zly etap w zyciu, przy okazji hulala pandemia i ogolnie wszystko bylo do dupy. Wtedy corka zaproponowala mi, ze podzieli sie ze mna swoim Netflixem. Z poczatku nie chcialam, ale przekonala mnie, ze przeciez przymusu ogladania nie ma, a jak mi sie w koncu zachce, to bedzie jak znalazl. No i tak to bylo. Wciagnelo mnie, kiedy nadarzyla sie okazja obejrzenia calego Downton Abbey, ktorego pierwszy sezon ogladalam wczesniej w telewizji. Pozniej rownie intensywnie wciagnelo mnie The Crown, Orange is the new black i wiele innych. A potem przez dwa miesiace kiblowalam w Polsce, zas po powrocie mialam tyle do roboty, ze nie mialam czasu na zadne przyjemnosci. Teraz tez sobie dawkuje, bo nie bedzie tak, ze seriale zdominuja moje zycie.

 Od dluzszego czasu jednak rozchodzily sie hiobowe wiesci, ze Netflix chce ukrocic dzielenie sie jednym abonamentem, no i stalo sie. Ktoregos dnia, zamiast strony tytulowej, pokazal mi sie komunikat: "Ten telewizor nie jest przypisany do twojego gospodarstwa domowego Netflix", jakkolwiek to glupio zabrzmialo, zawieralo jednak prawde. I koniec. A ja tu w trakcie ogladania zajmujacego serialu Chesapeake Shores (nie ma opisu po polsku). Niewiele myslac, sama sobie zalozylam konto i mam dalej tego Netflixa, tyle tylko, ze wszystko, co dotychczas na moim subkoncie u corki bylo zapisane, o moich preferencjach, o filmach juz obejrzanych, teraz musze niestety kolekcjonowac od poczatku. Denerwuje, ze proponuja mi filmy juz obejrzane albo z nielubianego przeze mnie gatunku, ale trudno. Cena abonamentu nie powala, 13 euro miesiecznie da sie przezyc, chociaz oczywiscie wolalam za darmo. 

 W tym serialu Chesapeake Shores uwage moja zwrocil jeden z aktorow, ktorego twarz wydala mi sie znajoma, chociaz nie moglam go zlokalizowac w pamieci, ale  poszukalam w necie, najpierw znalazlam jego nazwisko, ktore tez szczerze mowiac niewiele mi mowilo, pozniej zaglebilam sie w wykazie filmow, w ktorych gral i... BINGO! Chodzi o Treata Williamsa, ktory odtwarzal Bergera w slynnym musikalu Formanna Hair, ktory swego czasu mocno mnie zachwycil, pozniej przekonalam sie, ze widzialam wiele filmow, w ktorych Willaims gral, zawsze raczej role drugoplanowe. W serialu gra rowniez postac bardzo pozytywna, ojca piatki doroslych juz dzieci. Facet pieknie sie zestarzal, ma 71 lat. A raczej mial, bo wczoraj zginal w wypadku motocyklowym. Szkoda go.

 

 Jeszcze sie pochwale. Zrobilam mianowicie po raz pierwszyw zyciu syrop z kwiatow czarnego bzu. W sobote raniutko polecialam narwac kwiecia, przez pol dnia trzymalam na gazecie na balkonie, zeby wszystkie robaczki zechcialy wyjsc z kwiatkow, pozniej zalalam woda, dodalam soku z cytryny i przez trzy dni trzymalam w lodowce, zeby ta zalewa wyciagnela caly smak i aromat kwiatkow. Wczoraj ugotowalam z cukrem i przelalam do butelek, a poniewaz mialam ich za malo, to czesc syropu wyladowala w sloikach, ale co tam, jak sie butelki oproznia, to przeleje i tyle. Wuala:

 

 Smaczny wyszedl, ale dla mnie stanowczo za slodki. Kiedy jednak dodalam odrobine do butelki z woda mineralna, to syrop nadal wodzie nutke takiego specyficznego smaczku, a tego cukru nie czuc w ogole.