I znow jest 13-ty

 Nie, nie jestem ani troche przesadna, nie wierze w gusla ani zadne bozki, ale czasem tak sie czuje, jakby cale moje zycie skladalo sie z pecha. Innym byki sie ciela, do szkoly maja zawsze z gorki, a sploty okolicznosci im sprzyjaja. Inaczej w naszej rodzinie, jestem juz kolejnym pokoleniem, a moje dzieci nastepnym, ktoremu zawsze wiatr w oczy. Nie zeby zaraz jakies katastrofy nas dopadaly, ja wiem, ze sa tacy, ktorzy z moich trosk mogliby robic beke, bo sami maja znacznie gorzej, ale nie jest to dla mnie zadnym pocieszeniem. U mnie nie tyle ranga problemow, bo moze nie jest powalajaca, ale ich nagromadzenie. Wolalabym o nich nie wiedziec, zyloby mi sie mniej stresowo, ale to ja jestem w rodzinie takim, jak to okreslaja Niemcy "Fels in der Brandung", co w doslownym tlumaczeniu jest skala opierajaca sie uderzajacym w nia wodom, falom przybrzeznym, a oznacza czlowieka wytrwalego, konsekwentnego, niezachwianego, niewzruszonego, nieugietego, no slowem jak ta skala. I chociaz w gruncie rzeczy sama potrzebowalabym wsparcia, bo i somatycznie zaczynam coraz bardziej niedomagac, to glowny problem jest z moja psychika. Ale moje dzieci nie maja nikogo innego, do kogo moglyby sie wyplakac, kiedy jest im zle, wiec to ja musze stawic czolo nie tylko wlasnym, ale i ich problemom. 

 Dzien smierci kota najstarszej corki byl chyba najgorszym dniem w moim zyciu, a ta niepotrzebna smierc byla zaledwie uwertura do znacznie gorszych problemow innych corek. Nie bede tu o nich pisac, ale tamtego dnia rozwazalam wezwanie karetki. Do siebie, bo bylam bliska calkowitego rozsypania sie na kawalki. Slubny tez dolozyl swoje, jedynie matka jakos tego dnia byla do zaakceptowania. Zwierzeta natomiast oblozyly mnie soba i ta swoja obecnoscia i bliskoscia probowaly mnie ratowac po swojemu. Noc mialam bezsenna, glownie przeplakana.

 Wszystko to odbija sie na zdrowiu cielesnym, bylam na kolejnej kontroli u gastrologa, helikobakterie nigdy nie czuly sie lepiej jak po tych trzech kuracjach coraz silniejszymi antybiotykami, ja z kolei jestem coraz bardziej wyjalowiona i sterylna od srodka. Teraz wystarczy byle gowno, zeby rozlozyc mnie calkowicie, choc oczywiscie zazeram sie probiotykami. Niedlugo czeka mnie kolejna gastroskopia, beda tym razem pobierac wymaz do wyhodowania kultur bakteryjnych i zrobienia antybiogramu (Antybiogram – profil wrażliwości danego mikroorganizmu na działanie środków przeciwdrobnoustrojowych (np. danej bakterii chorobotwórczej na antybiotyki). Taka podatność różni się w zależności od szpitala, regionu i kraju. Antybiogramy pomagają decydować, które antybiotyki zastosować w leczeniu podejrzanych infekcji). Zapytalam konowala, czy nie powinno sie od tego wlasnie zaczac, a nie eksperymentowac z kolejnymi antybiotykami i wyjalawiac moj chory organizm, a odpowiedz, jaka uslyszalam, wbila mnie w podloge. Kolejnosc jest wlasnie taka, trzy kuracje antybiotykami i dopiero jak nie pomoga, to robi sie antybiogram, bo "to bardzo drogie badanie". Czyli xuj ze zdrowiem pacjenta, xuj z tym, ze od nadmiaru bardzo mocnych antybiotykow moze dostac grzybicy albo innego gowna, najwazniejsze sa procedury i kolejnosc. Wczesniej mialam juz trzy razy robiona gastroskopie, teraz bedzie czwarty tylko dla pobrania wymazu. Brawo niemiecki system opieki zdrowotnej! QRWA!!! Malo tego, niby lekarz zlecil recepcjonistce wcisniecie mnie na to badanie jeszcze w listopadzie, ale ten jedyny wolny termin mi  nie pasowal, wiec nastepny mam w lutym.

 Bardzo powaznie w ostatnim czasie bola mnie plecy i kark, podejrzewam napiecia zwiazane ze stresem, ale w moim wieku to moze byc wszystko. Od dluzszego czasu marzy mi sie wizyta u osteopaty, ale to nie takie proste, bo kasy chorych na ogol nie chca przejmowac kosztow, a sa one niemale. Kiedys jednak, szukajac czegos na stronie internetowej mojej kasy, natknelam sie na informacje, ze biora na siebie 80% kosztow osteopaty, wiec jeszcze zadzwonilam dla pewnosci, podowiadywalam sie szczegolow, po czym zrobilam sobie pierwszy termin, ale dopiero na koniec listopada. Za wizyte musze sama zaplacic, pozniej wyslac rachunek do kasy, a oni przeleja mi nazad te 80%. Moze choc w tej kwestii cos sie poprawi, bo i tak ledwie chodze, kolano dokucza mi bardzo-bardzo. A na to juz lekarstwa nie ma. Kiedy bole stana sie nie do wytrzymania, poddam sie operacji wszczepienia sztucznego stawu, ale na razie jeszcze wytrzymuje. 

 Jedyna pozytywna wiadomosc w ostatnich dniach to to, ze zdjeli mi w koncu te plyty grzewcze ze sciany w kuchni i zabrali te halasujaca dmuchawe. Teraz czekam na jakis sygnal ze spoldzielni, potrzebuje bowiem protokolu, zeby wyslac jego kopie dostawcy pradu. Pozniej bede sie zastanawiac, kiedy dowiem sie, jak maja zamiar wyremontowac mi ta zalana kuchnie, jesli tylko kawalkiem, jak przypuszczam, to zastanowie sie, czy nie uruchomic adwokata, ale te dylematy zostawie sobie juz na nastepny rok, ten wyczerpal caly zasob mojej wytrzymalosci, a jeszcze sie nie skonczyl.