Szpitalnie

 Przeswietlenie wykazalo pekniecie kilku kregow, a co wiecej, kilka tych pekniec bylo z przeszlosci, mama nawet nie wiedziala, ze miala pekniete kregi, ktore jakos same sie pozrastaly, ale wtedy pewnie byla mlodsza i jakos te bole zniosla. Pamietam, kiedys nawet nosila taki gorset stabilizujacy, bo miala bole kregoslupa, moze to wtedy wlasnie powstaly tamte pekniecia. 

 Najpierw nie bylo mowy o operowaniu, probowali mame postawic na nogi, fizjoterapeuta chcial z nia pospacerowac przy pomocy balkonika, ale mama nie dala rady, wiec lekarze zaczeli sugerowac operacje. No i zaraz zaczely sie mamine wystepy, ze ona juz nic nie chce, ze chce umierac i takie tam, ale te skargi slala do mojej corki, ktora w szpitalu pracuje i na moja prosbe uczestniczyla w kazdym obchodzie, zeby pozniej moc mi przekazac, co mowia lekarze. Kiedy corka mi opowiedziala, co babcia wyprawia, ja tylko spytalam, jaka mama ma gwarancje, ze szybko umrze, bo ze bezbolesnie, to juz moge jej zagwarantowac, ze nie bedzie. Podalam przyklad tego mojego znajomego od bukietu, on lezy w tym samym szpitalu i choc bardzo chce, to umrzec nie moze, stan terminalny moze trwac dlugo, a najgorsze, ze on ma tego swiadomosc. Bylam nawet krotko go odwiedzic, wyszlam stamtad zdolowana w najbardziej mozliwy sposob. Uscisnelam ten skielecik reki obleczoby skora, niewiele zrozumialam z tego, co do mnie mowil, pozniej poszlam wyplakac sie do szpitalnego parku, uspokoic, zanim dotarlam do mamy. Szczerze mowiac, nie chcialam go odwiedzac, ale prosil o to, a jego zona mi przekazala. Wiecej nie pojde, jestem zbyt wrazliwa, bo niby to obca osoba, ale jego cierpienie sprawia mi fizyczny bol, tak mam i nic na to nie poradze.  Tak wiec troche otrzezwilam mame, uswiadomila sobie, ze moze lepiej zaryzykowac operacje zamiast czekac w bolach na smierc w lozku.

 Oczywiscie cala ta sytuacja przeklada sie na moj stan zdrowia, mam zaklocenia snu, bole stawow, miesni, kosci, skory i calego czlowieka, jak ja to nazywam, czesto biore tabletki przeciwbolowe, zeby moc w ogole spac. Wymierna pomoc mam w corce pracujacej w szpitalu, dwie pozostale byly babcie odwiedzic, ale z dziecmi, a to mame meczy, wiec prosila, zeby juz nie przychodzily, a jesli, to same. 

 I tak minelo kilka dni, lekarze wyznaczyli termin operacji, ja bylam osoba, z ktora rozmawiali przed, mialam pogadanki z dwoma chirurgami i anestezjologiem i z tych pogadanek wyszlam bardzo zdolowana, gdyz uswiadomiono mi wszystkie ewentualne zagrozenia i dzialania uboczne. Zadano mi tez pytanie, czy jesli ustanie praca serca, to reanimowac czy pozwolic odejsc. Polowy z tych informacji nie przekazalam mamie, bo wystarczy, ze ja musialam je uslyszec i bac sie.

 Dzieki podpowiedzi Anabell, bo sama jakos nie wpadlam na ten genialny pomysl, zainstalowalam mamie w smartfonie apke tlumaczaca, wiec za pomoca prostych krotkich zdan, natychmiast glosowo tlumaczonych na niemiecki, moze porozumiewac sie z personelem, podobnie apka dziala w druga strone, mama moze rozumiec, co mowia do niej pielegniarki. Ta technika mnie szczerze zachwyca. 

 Pokaze Wam migawki ze szpitalnego parku, gdzie bylysmy troche z dziecmi, bo w pokoju sie nudzily. Mama lezy na poziomie -1, wiec trawnik jest rowny z parapetem okiennym, a kawalek dalej jest sciana z roz, piekny ma zatem widok zaokienny i nikt przez okna nie zaglada. W ogole ten park jest przepieknie utrzymany i chodzacy pacjenci chetnie w nim przesiaduja. 

Scianka do fizjoterapii, np. po wylewie

Mozna sobie pograc w duze szachy

Kwiatow co niemiara

Ladowisko dla helikoptera

Helikoptery medyczne najczesciej jednak laduja przy klinice uniwersyteckiej, ale czasem zdarza sie, ze transportuja chorego wlasnie do tego szpitala, wiec maja miejsce na przycupniecie.

 Dalszy ciag nastapi...