Bapcia kaput! czesc 1

 Ehhh, te bomby zdewastowaly nam wszystkie plany. Jak zapewne wiecie, rzad Niemiec zrobil obywatelom prezent w postaci tzw. 9-euro ticket, bilet miesieczny na wszystkie linie kolejowe, autobusowe i komunikacje miejska, na trzy letnie miesiace. Mozna wiec za te 9 euro na miesiac podrozowac po calych Niemczech, wyjawszy pociagi ICE. Ruszyl wiec narod, slupki covidowe skoczyly, ale okazja byla nie do pogardzenia, zobaczyc cos wiecej niz wlasne podworko. Corka ma teraz przymusowy urlop, bo urlopuje przedszkole, do ktorego chodza wnuki, wiec sobie jezdza, najczesciej po okolicy, ale byli tez u najmlodszej corki kolo Limburga. Jest to troche upierdliwe, pociagi osobowe nie tylko zatrzymuja sie na wszystkich stacjach, ale nie wszedzie docieraja, wiec jest duzo przesiadek, ale to atrakcja dla dzieci.

Corka zaproponowala mi wspolna niedziele, ale za sprawa bomb i ewakuacji kilkunastu tysiecy mieszkancow, pol miasta bylo zablokowane, w tym dworzec kolejowy i pobliski dworzec autobusow dalekobieznych. Ja nie mam tego biletu i wprawdzie jego cena jest naprawde niska, ale kiedy pomyslalam, ze kupie go na jeden tylko dzien (byl 31 lipca), to mi sie zal zrobilo i najpierw uznalysmy, ze nie jedziemy, a potem ja wpadlam na pomysl, ze dlaczego mamy sobie psuc dzien, skoro mozemy pojechac autem. Corka szybko wykorzystala okazje, ze bylismy we dwojke i spytala, czy nie pojechalibysmy bez niej, to ona sobie od dzieci odpocznie. Mnie tez to bylo na reke, bo dzieci przy niej zachowuja sie inaczej, sa jakby mniej grzeczne. Gdybym ja wczesniej wiedziala, ze ona nie jedzie, zabralibysmy ze soba mame, chociaz nie wiem, czy czulaby sie dobrze w tych tropikach, jakie panowaly w motylarni, temperatura cos ok. 30°C i 100% wilgotnosci. My umieralismy, za to motyle czuly sie swietnie. Kiedys juz dawno bylismy tam ze slubnym, to byly jeszcze czasy Kiry i pisalam o wyprawie na starym blogu.

Pierwsze pomieszczenie w motylarni pelni role kasy, kawiarenki, sklepu z pamiatkami, a personel pokazuje i tlumaczy cykle rozwojowe motyli, jak rowniez innych stworkow, w tym australijskich straszykow, patyczakow i innych dziwadelek, ktore tam zyja, wiekszosc w szklanych gablotach, ale byly tez na stojacych na stole w wazonie galeziach. Te od czasu do czasu trzeba bylo sciagac ze scian, gdzie wybieraly sie na wycieczke. Nasze dzieciaki sluchaly z zainteresowaniem, zadawaly pytania, co uznalam za dobry znak, ze wycieczka nie pojdzie na marne.

Jedziemy na wycieczke, minki jeszcze niepewne

Motylarnia z zewnatrz

Podziwiamy patyczaki i straszyki

Gasienica motyla

Ten przypomina zeschly lisc

Ten jest jak galazka

Terenia, ten to od Ciebie przyjechal, to samica, a jej maz jest o polowe mniejszy

Inne dziwadelko

Jakis czas spedzilismy w tym pomieszczeniu, podziwiajac dziwadla i opierajac sie prosbom progenitury, zeby kupic im cos na pamiatke, po czym przez sluze (zeby ktorys motyl nie uciekl na zewnatrz) weszlismy do pomieszczenia, ktore uderzylo nas doslownie klimatem, jaki tam panowal. Zatkalo nam dech w piersiach, a ze wszystkich porow skory tryskaly fontanny potu i laly sie po twarzy i plecach. Ale czar latajacych wszedzie setek egzotycznych motyli szybko pozwolil zapomniec o tych nieludzkich warunkach.

Ale o tym pozniej.