Kaplica swietego Blazeja

 W poprzednim poscie obiecalam Wam sprawozdanie z mojej wspinaczki na gore Blazeja do miejsca pielgrzymek i dziekczynnych wycieczek w znajdujacej sie tam kaplicy. Z okna mojej sypialni gora przedstawiala sie tak:

Zaopatrzona w kije, wode i aparat fotograficzny w plecaku, ruszylam razno do miejsca, w ktorym juz bylam na spacerze z corka, gdzie zaczyna sie droga do kaplicy, cala usiana stacjami drogi krzyzowej. Swoja droga, respekt dla tych starszych wiernych, ktorzy w okolicach wielkanocnych wspinaja sie na gore, zeby moc przejsc razem z kaplanem droge krzyzowa. 

Niestety, kiedy doszlam na miejsce, oczom moim ukazal sie postawiony przez gmine plot i ostrzegawczy komunikat, ze droga na gore zamknieta, bo zwalone drzewa uniemozliwiaja przejscie, poza tym istnieje niebezpieczenstwo, ze moga zwalic sie nastepne na glowy wedrowcow. NIET, HALT i STOP!!! Juz mialam zawracac, zdazylam zadzwonic do corki, ze ide gdzie indziej i zeby w razie czego szukala moich zwlok nie na gorze, a na trasie, ktora juz wczesniej szlysmy, ale pozniej zdecydowalam sie pojsc w przeciwnym kierunku i to byla dobra decyzja. Spotkalam bowiem tubylcza kobiete i wdalam sie z nia w rozmowe, ze chcialam zwiedzic, a nie moge, na co ona wskazala mi inna droge na gore i zagwarantowala, ze na niej nie ma zadnych niebezpieczenstw. Szybko oddzwonilam do corki, ze jednak ma mnie szukac na gorze, jakby cos. I zaczelam sie wspinac.

Slalam na biezaco filmiki na fejsa, jak to sapie i ocieram pot z czola. Jakbyscie chcieli je sobie poogladac, zapraszam na moj kanal na jutubie, jest piec krotkich filmikow "Wspinaczka z przygodami", o tutaj KLIK. Nie wiem tylko, dlaczego wgraly sie nie po kolei, ale sa ponumerowane, wiec nie bedzie klopotu z kolejnoscia.

Dobrze, ze po drodze nastawiali duzo lawek, to sobie odpoczywalam, popijalam wode i napawalam sie cisza oraz trwozliwie rozgladalam, czy z krzakow nie wylazi jaki wilk, niedzwiedz czy inny gwalciciel. Nie zanotowano. Powolutku i mozolnie w koncu dobrnelam na szczyt, skad rozciagal sie widok na okolice. Niestety drzewa powoli zarastaja cala panorame i jeszcze ze dwa lata, a nie bedzie widac nic.

Postanowilam wiec zwiedzic kaplice od srodka. Budowla stoi w srodku niczego, jacys ludzie jednak ja odwiedzaja, bo napotkalam palace sie swieczki, a przed wejsciem stal zaparkowany samochod jakiejs kontroli budowlanej czy czegos w tym sensie. Na drzewach powieszone byly kamery, ale poza tym nie ma zadnej ochrony tego zabytku, jest otwarty 24 godziny na dobe. Tu zreszta koscioly sa na ogol zawsze otwarte, nawet jesli nikogo w nich nie ma.

Tu niechcacy weszlam do zakrystii, ale szybko sie wycofalam i poszlam z drugiej strony

Nawa po lewej

Centralna czesc

Czesc sufitu i antresola, czy jak to sie nazywa

Tzw. kamien chrzcielny (Taufstein)

To kamien nagrobny (Grabplatte) dwojga arystokratow zmarlych w XVI wieku

Glowny oltarz

Widok od strony oltarza

Swiece wotywne, nie mialam przy sobie pieniedzy, wiec nie zapalalam, choc nikt nie pilnowal, a prosili o ofiare w wysokosci 50 centow

Antresola i gorne okna

W lewej nawie sciany sa wylozone dziekczynnymi kafelkami

Pewnie dziekuja za wysluchane modlitwy

Oltarz w lewej nawie

Wykafelkowany w gwiazdki sufit

Wejscie na gore niestety zablokowane

Widok prawej nawy ze schodkow

Detale glownego oltarza

To swiety Blazej

Witraze bardzo skromne, ale ladne

W kaplicy zauwazylam dwie ciekawostki, skrzynke dla pielgrzymow, gdzie znajduje sie stempelek, majacy uwiarygodnic odbyta pielgrzymke i rozkladane kleczniki w lawkach z grubym kawalkiem filcu, zeby wygodniej bylo kleczec.

W kaplicy jest sporo roznych rzezb swietych.

Ten ostatni to sw. Blazej. Na zewnatrz znajduje sie jeszcze jeden oltarz, polowy, poswiecony poleglym na wojnie.

Tak sie zapamietalam w tym zwiedzaniu, tak poddalam nastrojowi tego miejsca, ciszy i bezludziu, ze zapomnialam o uplywajacym czasie. Z letargu wyrwal mnie telefon od corki, czy juz maja zaczac poszukiwania ciala mego doczesnego, bo cos dlugo mnie nie ma. Rzucilam z daleka ostatnie spojrzenie na kaplice i udalam sie do domu.