Dni biegna

 Dni biegna i sa pelne roboty, nie tylko dla mnie, dla kazdego doroslego w tym domu. Wiedzialam, ze nie bedzie latwo z dwojgiem tak malych dzieci, ale rzeczywistosc okazala sie jeszcze trudniejsza i z troska spogladam w przyszlosc, jak moje dziecko poradzi sobie z tym wszystkim, kiedy mnie juz tu nie bedzie. Wprawdzie jej siostra, a moja srednia corka ma dzieci z jeszcze mniejsza roznica wieku, ale ona byla na miejscu i rodzice jej partnera tez bardzo pomagali. Najmlodsza jest niestety skazana wylacznie na siebie i partnera, a ten przeciez musi zarabiac na mleko dla ssakow. Jego rodzice nie tylko mieszkaja w dosc odleglej miejscowosci, to sami juz wymagaja opieki, ojciec jest inwalida. Chalupa wielka, trzeba to ogarnac, przychodzi wprawdzie pani do pomocy, ale to glownie corka utrzymuje ja w czystosci (teraz akurat ja, wiec wiem, ile to roboty). Wciaz jest duzo rzeczy do prasowania, ale przede wszystkim wielkim wyzwaniem jest pilnowanie Juniora, ktory sporo juz umie, duzo moze, ale jeszcze niewiele rozumie, wiec nieswiadomie naraza sie na niebezpieczenstwo, teraz rowniez naraza Zoske, np. wrzucajac jej do lozeczka dosc ciezkie autka. Trzeba miec oczy dokola glowy, mlody jest wyjatkowo absorbujacy. Na zmiane z jego tata zajmujemy sie brzdacem, corce przez co najmniej miesiac nie wolno go podnosic, a maly lgnie do matki. Trudne to wszystko. Miedzy gotowaniem, sprzataniem, prasowaniem, o ile w danej chwili pogoda sprzyja, bo to tez loteria, biore go na spacery i corka ma przynajmniej troche ciszej w chalupie. Ale tylko troche, bo Zoska z dnia na dzien ma donosniejszy glos, a kiedy jest glodna, to klekajta narody, nie ma przepros i dopoki jej sie paszczy nie zatka jedzeniem, tak sie drze, ze slychac w Getyndze.

Jestem juz naprawde zmeczona, wyzwan mam wiecej niz w domu, ale chyba bede tu krocej niz planowalam, bo corka postanowila jednak spedzic swieta w Getyndze i nie przemawiaja do niej argumenty, ze Zoska jest troche za mala na takie podroze. Mnie przynajmniej ominie wracanie niemieckimi kolejami i po swietach juz zostane w domu, a ze wzielam sobie wolne do konca roku, to i bedzie czas na odpoczynek.

Jutro Zosce stuknie 10 dni na tym lez padole, na swieta bedzie miala 20 dni, ale co ja sie bede wtracac, nie moje malpy, nie moj cyrk, a wyjazdem corka skroci sobie tylko moja pomoc o tydzien, jej sprawa, jej zdrowie. 

Wczoraj byla rocznica spania wuca do poludnia i niearesztowania takiego dzielnego wojownika o wolnosc i demokracje ten syf, zadluzenie i drozyzne, jakie Polakom sprawil ten oderwany od rzeczywistosci dziaders.