No troche wstyd

 W domu jestem komputerowo-telefoniczna wyrocznia, choc oczywiscie brakuje mi wiedzy, ale staram sie nie wzywac guru do jakiejs blahostki, wiec najpierw studiuje pilnie, co doktor gugiel ma na temat do powiedzenia i jesli jego swiatle porady mi nie pomoga, to ewentualnie dopiero wtedy wolam na pomoc guru. Takie studiowanie wiele mnie nauczylo, pomoglo dawac sobie rade w niewielkich klopotach. 

 Jakos na poczatku lat 90-tych kupilam sobie pierwsza komorke i trzeba bylo ja poustawiac po swojemu, troche to trwalo, a ja jestem z tych nie bojacych sie, ze cos sknoce czy zepsuje, lece metoda prob i bledow. Zostalo mi to z czasow, kiedy slubny, bedac juz w Niemczech, przyslal nam do Polski najpierw telewizor, pozniej wideo, ale z drugiej reki, wiec bez instrukcji obslugi. Co zreszta po instrukcji, kiedy i tak jezyka nie znalam. Od tego czasu malo kiedy czytam jakiekolwiek instrukcje, najpierw bawie sie urzadzeniem, wyprobowuje wszystkie mozliwe przyciski i czasem zajrze do instrukcji, kiedy nic sie nie dzieje albo nie znam jakiegos symbolu. Tak mam ze wszystkimi domowymi urzadzeniami, pralkami, telewizorami, odkurzaczami, czy ostatnio z wypasionym automatem do kawy, ktory zastepuje dwa stare ekspresy do kawy i czajnik.

 Pozniej nastala era lapkow i tu bylo juz trudniej, ale staralam sie jak najwiecej sama zalatwiac, a na koniec przyszly smartfony i wlasnie je uwazam za najlepszy wynalazek stulecia i bez ktorego juz nie wyobrazam sobie zycia. Podstawowe ustawienia byly dla mnie blahostka, pozniej bawilam sie, wygladzalam, dopieszczalam, dostosowywalam do moich potrzeb.  Udalo mi sie namowic mame na kupno smartfona dla niej, mogla zrezygnowac z dwoch telefonow, stacjonarnego i komorki, a co za tym idzie, placic mniej w miesiacu. Poza tym nie do przecenie nia byla mozliwosc wysylania zdjec na biezaco i darmowe rozmowy przez whatsappa. Ale mama to niestety pokolenie niespecjalnie techniczne, a internetowo to juz wcale, wciaz bala sie czegos wcisnac, przyjac apdejt i stale marudzila, ze bledem zyciowym byla jej zgoda na smartfon. Kiedy bylam u niej, na biezaco rozwiazywalam problemy, a kiedy mnie nie bylo, to drama. Wiele problemow rozwiazywalysmy przez telefon, z nierozwiazywalnymi bylo gorzej. Ale wreszcie mama przeniosla sie tutaj i powstaly inne problemy, bo polski t-mobile zarzucal jej nieuczciwosc w korzystaniu z roamingu, nie chcial grzecznosciowo odstapic od umowy, mimo ze wyslalam wyjasnienie i kopie ze szpitala. Zazadali jakiejs kosmicznej sumy za odstapienie, wiec postanowilysmy zostawic abonament do konca. Tyle tylko, ze do wiekszosci znajomych mama dzwonila sobie przez whatsapp, korzystajac  z mojego stacjonarnego wifi, a do kilku nie majacych smartfonow - z telefonu stacjonarnego. Czyli nie korzystala praktycznie z tego ich roamingu w ogole. Wreszcie nadszedl dzien, kiedy polski abonament sie skonczyl, ja juz zdazylam wczesniej nabyc karte na doladowanie, bo uznalam, ze nowy abonament w przypadku mamy jest niepotrzebny. Bedzie przeciez dalej korzystala z mojego stacjonarnego internetu, sama i tak nie wychodzi, a jesli, to ma odrobine mobilnego. No i zaczelam powoli przenosic dane, najpierw z karty na telefon, wiec ksiazka telefoniczna znalazla sie u innego operatora w calosci, a potem wysylalam przez whatsappa wszystkim znajomym nowe dane. Musialam przy tym najpierw odinstalowac whatsappa na stary numer, bo nie chcial sie przestawic automatycznie na nowy. Troche przy tym zdjec poginelo, ale znalazly sie na moim telefonie, gdzie jeszcze tkwilo stare polaczenie whatsappowe z mama. Wszystko wiec gralo i buczalo az do momentu, kiedy tym bezwhatsappowym chcialam przeslac nowy numer mamy via SMS. Telefon sie zbiesil, pokazywal gest Kozakiewicza, opowiadal o jakims errorze, ale nie chcial wytlumaczyc, o co dokladnie chodzi. Nawet wujek gugiel nie wyjasnil, dlaczego. Pomyslalam, ze moze ma za malo na koncie, wiec doladowalam go porzadnie i... dalej nic. Qrde! Mama wprawdzie uspokajala mnie, ze to nie takie wazne, mozna z tym poczekac, a nawet w ogole nie musi tamtych osob powiadamiac, bo nie sa dla niej az tak wazni, ale mnie nie dawalo spokoju, dlaczego nie moge wyslac glupiego esemesa. 

 Nie uwierzycie, co bylo przyczyna i KTO wpadl na rozwiazanie. Otoz moja calkiem niekumata w zagadnieniu mama nagle dostala eureki, jak pomyslowy Dobromir, cos walnelo ja w glowe od tylu i spytala niewinnie, czy czasem nie trzeba dodac do numerow w ksiazce telefonicznej prefixu do Polski. Dotad miala w telefonie gole polskie numery i to wystarczalo, nawet kiedy korzystala z Niemiec, bo byla w roamingu. I to mnie kompletnie zmylilo, bo od poltora roku przyzwyczailam sie, ze wszystko dziala, wiec powinno dzialac po zmianie karty na niemiecka. A tu ZONK! Ze tez sama na to nie wpadlam, za to wpadla mama, ktora nie ma o niczym pojecia. No grzmije wyhodowalam na memlonie, niby nic nie wie, a w efekcie wytknela mi blad, ktory nawet Toyka by zauwazyla. No fstyt!