Zamigotalo

 Od czasu tamtej tajemniczej choroby w lutym nie moge dojsc do siebie, caly czas jestem bardzo slaba, miewam zawroty glowy i mroczki przed oczami,  a od czasu do czasu gwaltowne ataki pocenia sie, ale to tak intensywne, ze kapie mi spod wlosow i zalewa oczy. No ale kladlam to na karb menopauzy, bralam jakies ziolowe tabletki i postanowilam sie nie przejmowac, choc nie powiem, bywalo upierdliwie, zwlaszcza w nocy, kiedy odkopywalam sie w jednej chwili, by za chwile obudzic sie skostniala z zimna, bo przeciez spimy przy otwartym oknie, jako ze oboje lubimy spac w zimnie. Odkad tu mieszkamy, nie wlaczylam w sypialni nigdy kaloryfera. Pamietacie, ze podczas tamtej choroby przez kilka dni nie bylam w stanie wstac z lozka, ale po tygodniu tych fanaberii powiedzialam sobie dosyc i nadszedl czas na odzyskiwanie kondycji, a ze pogoda dopisywala, zaczelam regularnie chodzic z Toya na spacery. Cos mi jednak ta kondycja nie chciala sie odbudowywac, minely trzy tygodnie, a ja na pierwsze pietro wchodzilam z przerwa na polpietrze, na drugie mialam naprawde ogromne trudnosci zawlec swoje przyszle zwloki. Spacery redukowalam, wzglednie w ich trakcie przesiadywalam na lawkach, bo nie mialam sily na to, co jeszcze do niedawna bylo moja norma. Do domu wracalam na ostatnich nogach, musialam chodzic wczesniej spac, tak bylam zmeczona. Jednak to, co spotkalo mnie kilka dni temu, zmotywowalo do niezwlocznego pojscia do lekarza, a znacie moje upodobanie do wizyt lekarskich, czekanie na natchnienie itp. Tym razem jednak pognalam, no dobra, na pognanie nie mialam sily, wiec dowiozlam tylek samochodem, choc normalnie chodze tam piechota, bo rodzinna przyjmuje na dzielni. 

 Juz gdzies w polowie drogi na spacerze zaczely sie dziac ze mna dziwne rzeczy, nie mialam sily, wleklam sie noga za noga i zaczelam sie bac, ze cos mi sie stanie na tym bezludziu i znikad pomocy. Wzielam Toye na smycz i toczylam sie na wpol przytomna do przodu. Nie moglam nawet zadzwonic po slubnego, bo tam, gdzie bylam, nie dojechalby autem. Wreszcie natrafilam na lawke i z ulga na niej usiadlam, z wrazeniem, ze juz nigdy z niej nie wstane. Po kilkunastu minutach przypomnialo mi sie, ze mam przeciez na sobie nowoczesna technike i moge przynajmniej sprawdzic swoje cisnienie smartwatchem, co uczynilam. Bylo w normie, wiec przeszlam do zrobienia sobie ekg, choc jestem dosc sceptyczna, jesli chodzi o wynik tego badania zegarkiem. Zaniepokoila mnie zegarkowa diagnoza: migotanie przedsionkow, nieregularnosc rytmu i zalecenie skontaktowania sie z lekarzem. Chwilowo jednak i tak nie mialam sily podniesc sie z tej lawki, w koncu jednak zrobilo mi sie troche lepiej i poczlapalam do domu. Tam zrobilam to, czego zaden pacjent robic nie powinien, a mianowicie zajrzalam do gugla. KLIK - oto, co wyczytalam. No i sie wystraszylam nie na zarty. Ale jak to ze mna bywa, nie mialam ani czasu, ani ochoty pojsc do lekarza i postanowilam sie sama obserwowac, zwlaszcza ze nastepne ekg byly juz normalne, choc slabosc, zawroty glowy, dzwonienie w uszach, dusznosci, poty i gigantyczne oslabienie nie ustepowaly. Dojrzalam po dwoch dniach, kiedy symptomy jeszcze sie nasilily. Poszlam do rodzinnej, gdzie przy okazji odnowilam pozostawione u niej dyspozycje o nieutrzymywaniu mnie uporczywie przy zyciu za pomoca maszyn, gdybym akurat nie mogla swiadomie o sobie decydowac. Ze wstydem przyznalam sie do wykonywania zegarkowych ekg i porad u doktora gugla, a ona mnie nawet nie ochrzanila, co wielu lekarzy zwyklo robic, tylko natychmiast dala cos na rozrzedzenie krwi, zebym tak od razu nie dostala udaru, a zaraz potem zrobila dla mnie termin na cito u kardiologa na badanie Holtera, bo gdybym ja sama robila termin, trwaloby to od trzech miesiecy do pol roku. Termin mam za trzy dni, w srode.